فردوسی نمونه موفقی از برندینگ شهری
انسان بدون هویت شبیه برگی است که باد می‌تواند آن را همه جا ببرد. هویت شبیه یک وزنه عمل می‌کند. به فرد ریشه می‌دهد و فرصت و موقعیتی برای رشد. هویت فردی است که ما را از دیگران متفاوت می‌کند. هویت هر فردی، جهان پهناوری است که شامل مولفه‌های زیادی می‌شود. از ویژگی‌های ظاهری گرفته تا تجربه‌های زندگی و محیطی که در آن بزرگ شده‌ایم و اتفاقاتی که در معرض آنها بودیم. حالا اجتماعی از انسان‌ها را در نظر بگیرید. یک شهر را تصور کنید. محیطی که قرار است نهادهای اجتماعی و مناسبت‌های فرهنگی و اجتماعی در آن شکل بگیرند. به همین خاطر است که هویت شهری تبدیل شده است به یکی از مهم‌ترین مسائلی که نیاز به توجه ویژه دارد. موردی که یکی از پیچیده‌ترین بحث‌ها و موضوعات شهرسازی است. هویت شهری به یک مبحث دیگر هم مربوط می‌شود. برندینگ شهری.
برندینگ شهری
بیش از سه دهه است که مفهوم برندینگ راه خود را از شرکت‌ها، خدمات و محصولات به دیگر مباحث نیز باز کرده است و ما را با برندینگ شخصی و برندینگ شهری روبه‌رو می‌کند. گرچه مفهوم برندینگ شهری، تاریخچه‌ای در حد چند دهه دارد اما فاکتورهای زیربنایی آن به قدمت تاریخ و گذشته‌های جمعی و اجتماعی است. سمبل‌های ملی، اسطوره‌ها و حماسه‌ها همواره در ساختن تصویر ذهنی از شهرها و کشورها موثر بوده‌اند و هویت ملی ملت‌ها را می‌سازند. از طرفی آن‌چیزی که بیش از همه منجر به برندینگ یک شهر می‌شود، معماری آن است. بناها و سازه‌های یک شهرند که موجب تمایز آن با دیگر شهرها می‌شوند.
یکی از نتایج برندینگ شهری مناسب رونق صنعت توریسم است. بازاریابی برای شهرها پدیده‌ای نوین نبوده و گذشته‌ای طولانی دارد. فعالین بازاریابی شهری معمولا تلاش می‌کنند آگاهی عمومی مخاطبان را درباره شهر موردنظرشان بالا ببرند و آنها را به شهر خود جذب کنند. در این مسیر گاهی شهرها با نام بازارها (بازار وکیل برای شیراز)، محصولات (گز برای اصفهان) و نقاط دیدنی (ایل‌گلی برای تبریز) خود برند شده‌اند. سازه‌های شهری هم یکی از بازیگران اصلی این وادی هستند. شما می‌توانید پاریس را بدون برج ایفل تصور کنید یا مجسمه آزادی می‌تواند در شهر دیگری غیر از نیویورک قرار بگیرد؟
هویت شهری تهران
در تهران چطور؟ برندینگ شهری تهران در چه مرحله‌ای است؟ تهران را می‌توان نماد فرهنگی ایران نیز برشمرد. شهری با فرهنگ‌های مختلف تحت‌تاثیر مهاجرت‌های متعددی که به این شهر صورت گرفته است. این تنوع فرهنگی بر نشانه‌های شهری نیز تاثیرات متعددی گذاشته است. یکی از این نشانه‌های شهری، هویت شهری تهران است. برای مثال برج میلاد سازه‌ای است که به قصد هویت‌بخشی به شهر تهران ساخته شد. در تهران اماکن و جاهای مختلفی وجود که بخشی از هویت این شهر را تشکیل می‌دهند. از جمله یکی از میادین معروف پایتخت یعنی میدان فردوسی. در تصوری رویایی، اگر فردوسی هنوز در قید حیات بود، امسال ۱۰۷۷ ساله می‌شد. در تقویم ما، امروز، ۲۵ اردی‌بهشت، روز بزرگ‌داشت فردوسی است. فردی که نه تنها به تنهایی وزنه‌ی سنگینی در ادبیات تاریخی ما به حساب می‌آید بلکه به واسطه تندیس او، بخشی از ابرشهر تهران دارای هویتی غیرقابل انکار است.
حکیم ابوالقاسم حسن توسی مشهور به فردوسی شاعر حماسه‌سرای ایرانی و گوینده شاهنامه فردوسی در سال ۳۱۹ به دنیا آمده و تاکنون از او تندیس‌های گوناگون و بسیار زیادی در سراسر جهان ساخته شده است. از اهواز و نیشابور و کرمانشاه گرفته تا پاریس و رم و دوشنبه. اما تندیس میدان فردوسی تهران یکی از مهم‌ترین آنهاست.
این تندیس سه متری را ابوالحسن صدیقی در سال ۱۳۳۸ از جنس سنگ مرمر ساخت. تندیسی که هر کجا آن را ببینیم، تهران به یاد ما می‌آید.
تندیس فردوسی می‌تواند نمونه خوبی برای ما باشد و به عنوان الگوی موفق شهرسازی تهران قرار بگیرد. آمیزه‌ای از شعر و هنر تجسمی و معماری شهری و مبحث جذاب برندینگ.
نظرات (اولین نفری باشید که نظر می دهد)